van Simon Nicolai aan tal van vroegere homozaken


In Amsterdam zijn in de loop der tijd een heel groot aantal homocafés en -disco's geweest. Vanaf 1970 bezocht Simon Nicolai vooral de zaken waar lekker kon dansen.

Zijn verhaal is hier aangevuld met afbeeldingen, tussen haakjes wat nadere details, alsmede links naar informatie elders.

---

In mei 2024 liet Simon de volgende herinneringen aan zijn homo-uitgaansleven optekenen:

Simon Nicolai werd in 1949 geboren in Oudega, een klein dorpje in Friesland. Daarna verhuisde hij met zijn ouders naar Sneek, waar het gezin door enkele tragische gebeurtenissen getroffen werd. Dat hij zelf al jong aangaf homoseksueel te zijn maakte het er voor zijn moeder ook niet makkelijker op en leidde ertoe dat hij op een gegeven moment bij een gezin in Leeuwarden ging wonen.

In Sneek was een heterodisco waar Simon ook wel heenging. Zijn zus hoorde de drummer van de band toen echter een keer zeggen: "er is ook een flikker binnen", waarop zijn zus tegen de drummer zei: "als je dat nog 1 keer zegt sla ik je zo achter het drumstel vandaan!". Ook zijn broer heeft het een keer voor hem op genomen.

Om uit Friesland weg te komen ging Simon langs de weg staan om naar Amsterdam of Rotterdam te liften. Daar vond hij in een kroeg dan altijd wel iemand bij wie hij kon slapen.

In Amsterdam werd hij toen een keer verliefd op ene Rinus die in de Govert Flinckstraat woonde. Daar trok Simon toen in, maar een paar dagen later lag er al iemand anders in Rinus' bed en moest Simon op de bank slapen. Hierdoor kwam hij te laat op zijn werk bij het bekende restaurant Die Port van Cleve, waardoor hij die baan kwijtraakte.

Later werkte Simon onder meer nog bij een soort restaurant-coffeeshop op de Wallen, in het Apollo hotel, het Miranda Paviljoen en Broodje van Kootje. Daar ontsnapte hij aan het noodlot toen hij een keer een avond vrij vroeg omdat zijn moeder die avond op bezoek zou komen. De collega die voor hem inviel werd die avond met 12 messteken om het leven gebracht.

Ook heeft Simon 15 jaar lang als treinsteward voor Wagon-Lits gewerkt, maar alleen op binnenlandse trajecten. Slechts één keer is hij naar Luxemburg geweest, maar zo'n buitenlandse reis was toch wel erg vermoeiend. Later heeft hij nog zo'n 10 jaar op de tram gereden, waar hij er altijd plezier in schiep om de straten en haltes op humoristische wijze om te roepen.


Mac Donald en La Ronde

De eerste homozaak waar Simon uitging was de Mac Donald (dit was van 1963 t/m 1982 het eerste homocafé in de Reguliersdwarsstraat). Hij kwam daar voor het eerst in 1970 toen hij net 21 was. Hij vond het heel leuk: als je binnenkwam waren alle ogen op je gericht en hij zag er destijds beeldschoon uit en hij ervoer het als een eye-opener.

Een andere zaak die hij in het begin heel leuk vond was La Ronde (van 1964 t/m 1973 gevestigd in de Voetboogstraat). Er was in dat straatje nog een andere homozaak waar hij heenging en waar je nog moest aanbellen om binnen gelaten te worden. De naam van die zaak herinnert hij zich echter niet meer. Het was in elk geval niet de Jamaica, want dat was een hoerenbar en daar kwam hij niet.




De Kerkstraat

In de jaren zeventig ging Simon ook naar de Incognito (ca.1963-1988) en de Bonaparte (1968-1980), beide in de Kerkstraat, die destijds als dé homostraat van Amsterdam gold. In de Incognito trad hij op met een groepje showdansers en kreeg daar veel geld voor.

Tegenover de Bonaparte zat het Aero Hotel (van 1968 t/m 2005 boven Taveerne De Pul). Boven bij dat hotel werd piano gespeeld door ene Robbie, een jongen met zwarte krullen, met wie Simon nog een keer naar bed is geweeest.

Aan de overkant van de Leidsestraat zat de Cosmo bar (ca.1953-2000), waar Simon twee avonden achter de bar heeft gestaan, maar weg moest omdat hij zich onverantwoordelijk gedroeg. In de middag sloot hij namelijk de zaak omdat hij even ergens een nieuwe shampoo wilde kopen. Ondanks dat er nog geen klanten waren, werd hij hierdoor wel ontslagen.

Ook ging Simon regelmatig dansen in de Homolulu (een gemengd homo-lesbische discotheek annex bistro die van 1975-1997 aan de Kerkstraat 23 zat). Daar zou een keer de befaamde stripgroep Chippendales optreden en Simon was uitgenodigd om mee te doen, maar in zijn herinnering kon dit optreden door een brand niet doorgaan.




Dansen

Dansen werd Simons lust en leven: als er in een bepaalde zaak gedanst kon worden danste hij de longen uit zijn lijf. Hij was heel lenig en kon makkelijk een pirouette maken en nu hij 75 is kan hij zelfs nog steeds een spagaat.

Simon deed eind jaren zeventig ook showballet als lid van de Valentino's Dutch Follies met als leading lady Hansje Ravesteijn, die toen werd gekozen tot de Nederlandse Blondie. Als knappe danser had Simon altijd vrouwen om hem heen en met sommige van hen heeft hij nog steeds wel contact.

Iemand anders die hij sindsdien kent is Cees Walraven, die hij in diens boetiek op de Rozengracht leerde kennen. Ze kwamen elkaar ook tegen in Coffeeshop Downtown in de Reguliersdwarsstraat, waar ze dan altijd even een praatje maakten.




Het DOK en De Schakel

Waar uiteraard ook gedanst kon worden was de befaamde homodiscotheek DOK, die van 1954 t/m 1989 aan het Singel 460 zat. Toch heeft Simon daar niet heel veel herinneringen aan, behalve dat hij daar bijna verslaafd was aan de eenarmige bandiet en dat er met feestdagen zoals Pasen en Pinksteren altijd een rij tot op het Koningsplein stond.

Iets buiten het DOK stonden destijds ook vaak hoerenjongens op klandizie te wachten. Toen Simon een keer kwam aanlopen en even wachtte, stond hij kennelijk op de vaste plek van een van die jongens. Toen die er aan kwam, werd het flinke ruzie en rende Simon de Leidsestraat in. Toevallig kwamen net zijn buren, Jopie en Jopie, aangereden en die lieten hem snel instappen.

Mogelijk was het in het DOK, of in de Incognito dat Simon een keer een juwelier leerde kennen die allemaal juwelen en diamenten droeg en waar hij verliefd op werd. Deze juwelier heette Manfred Kirsch, maar kwam helemaal uit Düsseldorf, dus Simon heeft hem daarna nog maar één keer gezien.




Een enkele keer ging Simon naar ook naar COC-dancing De Schakel (van 1955 t/m 1978 aan de Korte Leidsedwarsstraat 49), waar je eerst moest aanbellen, maar waar hij het wel leuk vond. Hij heeft er ook een keer zijn zus uit Friesland mee naar toe genomen en zij vond het er heel leuk.


De Amstel

Simon ging ook elke week naar de Amstel Taveerne (sinds 1964 op de hoek van de Amstel en de Halvemaansteeg), waar hij alle barkeepers kende, zoals Jacky die net als hij uit Sneek kwam, de lesbische Olga en Henk die hij later nog weleens tegenkwam.

Om de hoek in de Halvemaansteeg was het populaire café van Manfred Langer, de Chez Manfred, met aan de overkant de broodjeszaak Ome Jan of Ouwe Jan, waar Simon nog kort even achter de balie gestaan heeft.

Verderop was nog café De Goede Kant (van 1974 t/m 1981 aan de Amstel 106), wat een beetje een leerachtige zaak was. Dat was niet echt zijn ding en bovendien hadden ze er zoute popcorn, waar hij niet van hield. De zaak had ook een darkroom, maar daar was Simon ook niet zo van, hij wilde graag zien met wie hij bezig was.


De Warmoesstraat

In de homozaken in de Warmoesstraat kwam Simon zelden. Hij had niks met de leerscene, die hij aanvankelijk associeerde met SM, waarbij je dus flink geslagen kon worden. Het ging in de leerscene ook puur om seks, wat op z'n tijd niet erg is, maar het was niet zijn ding.

Toch was Simon wel benieuwd, maar omdat hij vanwege de SM niet alleen durfde, ging hij eerst samen met iemand anders een keer het oudste leercafé dat zich aan de rechterkant van de Warmoesstraat bevond als je vanaf de Bijenkorf kwam (de roemruchte leerbar Argos, die van 1979 t/m 2015 aan de warmoesstraat 95 zat).

Daar ging Simon aan de bar zitten en luisterde hij stiekem wat een paar leertypes tegen elkaar zeiden: "Wat zullen we nemen op ons servies, bloemetjes?" Mijn god, dacht Simon, zijn dat nou echte kerels? Hierdoor was hij gelijk afgeknapt. Een andere heel bekende leerzaak was de LL (1970-1992) op de Elandsgracht, waar hij ook weleens geweest is.




In de leerbar The Eagle is Simon ook maar een of twee keer geweest en hetzelfde gold voor homodiscotheek Cockring (1987-2010). Wat vaker ging hij naar een restaurant in de Warmoesstraat waar je voor het raam kon zitten en waar je dan uitkeek op een drukke steeg.

Simon was ook betrokken bij het project om in de Warmoesstraat het eerste theaterrestaurant van Nederland te openen. Op de dag van de opening werd er echter brand gesticht en ging de hele zaak in vlammen op. De kostuums van zijn dansgroep hingen gelukkig in Londen en later mochten ze wel optreden in het City Theater, maar dat vond hij niet de juiste sfeer hebben.

In de jaren tachtig was Simon een fervent rollerskater. Zo herinnert hij zich een grote Rollerskate party in discotheek Flora Palace (die zich van 1980 t/m 1986 aan de Amstelstraat bevond en een voorganger was van de iT). Met een hele groep rollerskaters ging hij destijds elke zondag naar het Vondelpark en daarna gingen ze in een hele sliert skatend langs de kroegen.


Antihomogeweld

De rollerskategroep wilde voor een optreden een keer oefenen in de Bijlmer, maar dat liep voor Simon helemaal verkeerd af. Met de metro ging hij naar station Ganzenhoef, maar toen hij de trap af liep naar de straat kwam hij een groep van allemaal donkere jongens in middelbare schoolleeftijd tegen die agressief werden, achter hem aan gingen en hem uitscholden.

Simon holde de Bijlmerdreef op en probeerde tevergeefs een auto aan te houden. De jongens haalden hem in en hij werd geschopt en geslagen en toen hij was gevallen werd hij zelfs nog tegen zijn hoofd geschopt. Ook andere voorbijkomende auto's stopten niet of werden zelfs door de jongeren met stokken weggejaagd.

Uiteindelijk had toch iemand de politie gebeld en toen die met zwaailichten kwamen aanrijden sloegen de jongens ijlings op de vlucht. Simon werd toen in een kever van de politie naar het ziekenhuis gebracht, waar hij behandeld werd en kon herstellen.

Toen hij weer thuis was in de Vrolikstraat bleek echter dat de jongens die hem hadden aangevallen op de LTS zaten die in zijn straat zat. Daardoor durfde hij de eerste maanden de deur niet uit. Uiteindelijk zijn de jongens wel vooroordeeld tot enkele maanden cel.

De hoofddader heeft later nog wel een keer tegen een vriendin van Simon gezegd: "wil je tegen hem zeggen dat het me spijt?", maar tegen Simon zelf heeft hij dat nooit persoonlijk gezegd.


De Reguliersdwarsstraat

Simon kwam destijds ook in de Reguliersdwarsstraat, om te beginnen in discotheek De Viking (1976-1987) en ook veel in het beroemde café April (1981-2010).

Voorts was er in de Reguliers nog homodisco Exit (1988-2010), maar als hij daar vijf keer geweest is, is het veel. De Exit was hem te druk en hij hield niet van in de rij staan.

Wel ging Simon graag naar de Havana (1989-2002), waar hij zich de optredens van Nickie Nicole herinnert, die hij nog steeds een mooie vrouw vindt.


Muurbloempje

Simon zag er destijds goed uit en kon zodoende altijd mooie jongens krijgen. Als hij ergens geen sjans had, dan ging hij weer naar een andere zaak. Wat dat betreft was hij een echte kroegtijger, al was hij geen grote drinker en ging hij ook alleen in het weekend uit, niet als hij moest werken.

Toch was Simon in werkelijkheid verlegen en als hij een bar binnenging was hij er een muurbloempje. Hij denkt dat hij vaak te open en te eerlijk is en daar maken mensen gauw misbruik van.

Hij vond dat er destijds veel meer valse nichten waren die gemene opmerkingen maakten waar hij dan geen weerwoord op had. Hij vond het maar gemeen al dat soort opmerkingen en die roddels over elkaar.


De Amstelstraat

In de Amstelstraat waren vroeger ook een reeks van homozaken waar Simon uit is geweest. In homodisco Gay Life, die van 1985 t/m 1991 aan de Amstelstraat 32 zat, deed hij een keer meer aan een Saturday Night Fever-show en won daar ook een prijs mee.

Daarnaast ging hij vaak naar Gay Life om te dansen. Bij de ingang van deze zaak zat een brutale portier genaamd Spencer, waar Simon nog een tijdje mee omging, maar die toch ook heel vals kon zijn.




Vlak naast de Gay Life opende Manfred Langer in 1989 zijn befaamde homodisco iT. Simon ging daar ook heen om te dansen, maar hij kan zich daar niet veel meer van herinneren.

Naast deze disco's waren er in de Amstelstraat ook enkele homobars die Simon zich nog herinnert: zo was er de Regina (van 1957 t/m 1991 aan de Amstelstraat 27) wat een hoerenbar was en daarnaast zat nog een café waar je heen kon als alles dichtging. Nog later kon je nadrinken bij homohotel Orfeo (aan de Leidsekruisstraat 14).

Aan de overkant van de iT zat ook een café van twee mannen uit Groningen. Daar is Simon ook wel geweest, er was daar een specialiteit, maar hij weet niet meer precies wat en ook de naam herinnert hij zich niet meer. Ernaast zat een gemengde zaak waar je ook weer na de reguliere sluitingstijden terecht kon.


De Canal Parade

In 1996 was de eerste editie van de Amsterdam Gay Pride met de befaamde Canal Parade. Simon heeft alle edities van deze botenparade gezien, op eentje na, toen hij bij café Du Monde in het winkelcentrum van Amstelveen moest werken.

Simon heeft nooit zelf op een boot gestaan, dat is er nooit van gekomen, maar wel stond hij altijd aan de kant en dan nam hij een fles sangria mee. Na de botenparade was hij vaak te moe om nog naar de straatfeesten te gaan. Een paar jaar geleden ging hij nog wel met een paar vrienden naar de Reguliersdwarsstraat, maar daar vond hij echt veel te druk.




Recentere jaren

Geleidelijk aan ging Simon minder vaak uit, mede omdat hij steeds minder bekenden tegenkomt. Voorheen had hij een groep van zo'n 14 man die samen allerlei dingen ondernamen, zoals met z'n allen varen of naar een kerstmarkt in Duitsland en ook gingen ze regelmatig naar De Barderij (2001-2016) aan de Zeedijk. Inmiddels is deze groep bijna helemaal uit elkaar gevallen, slechts met een paar heeft Simon nog contact.

Aan de Zeedijk zit nog steeds café The Queen's Head, waar Simon het eerst ook erg leuk vond, maar nu vindt hij dat er teveel hetero's komen en mensen die alleen maar dansen als er een DJ is. Het personeel is wel heel leuk en vriendelijk, maar van de bezoekers kent hij niemand meer.

Het oude homocafé De Krokodil (van 1957 t/m 2009 aan de Amstelstraat 34) vond Simon eveneens erg leuk, daar kwam hij de laatste jaren dat het open was, vooral op zondagmiddag om bekenden te zien. Met het ouderwetse interieur vond hij het een zaak die echt iets had.

Daarna kwam Simon met zijn goede vriend Erik ook vaak in café FAME (2016-2021) aan de Amstel en tegenwoordig gaat hij nog wel eens naar bar BLEND in de Reguliersdwarsstraat, waar zijn buurvrouw toiletjuffrouw is, al vindt hij het daar wel duur geworden.

---